برترین توان

برترین توان

دانستن، شناختن و فهمیدن، توانی است که آدمی را با وجود جثه کوچک و توان جسمی اندکش، قدرتی ورای دیگر موجودات هستی می بخشد. هر چند زور بازوی انسان اندک است، ولی این موجود کم قوت و آسیب پذیر که نه سرعت حرکت آن چنانی دارد و نه نیرو و قدرت آن چنانی، به مدد معجزه علم و اندیشه، توانسته است عالمی را به تسخیر خویش در آورد.

خالقِ حکیمِ عالمِ هستی اراده کرده است که آدمی با تکیه بر توان علم و اندیشه اش، آسمان و زمین و آنچه در آنهاست را به تسخیر خود درآورد، از کوه و آهن و دریا و بیابان و ستارگان آسمان گرفته، تا حیوانات و پرندگان و گیاهان، همه و همه را.

این توان شگفت و قدرت بی نظیر انسان، راهی است برای گام برداشتن او به سوی کمال و آزمونی است برای او که با این توان چه می کند و چه می سازد؟

در اینکه خداوند مهربان قدرت فهمیدن، شناختن و دانستن را به من و تو بخشیده است شکی نیست. در اینکه این توانمندی مفید، راهگشای همه مسائل ماست و راه رسیدن به کمال و سعادت دنیا و آخرت را برایمان هموار می کند هم هیچ شکی نیست. و بالاخره در اینکه دور ماندن از این کلید راهگشا و غافل ماندن از این توانمندیِ ارزشمند، ماندن در تاریکی، پوسیدن، در جا زدن و نابود شدن است هم هیچ شکی نیست.

اما مهم است که بدانی هر شناختی، هر علمی و هر دانستنی، راهگشای راه سعادت نیست. مهم است که بدانی بعضی از شناخت ها و دانستن ها، لازمه به کمال رسیدن انسان است. آموختن بعضی از علوم برای همه انسان ها ـ هر که باشند و هر جا که باشند ـ ضروری و واجب است و غفلت از آنها برای هیچ کس به هیچ دلیل توجیه پذیر نیست؛ شناخت حقایقی مثل خودشان، خالقشان، جایگاهشان، هدفشان و درک واقعیاتی مثل اینکه از کجا آمده اند، چرا آمده اند و به کجا می روند.

وسعت آدم ها

تو می توانی بدانی، بشناسی، درک کنی و به واقعیت ها و حقایق برسی. می توانی آنها را بیاموزی، به آنها فکر کنی، آنها را لمس کنی و حس کنی. تو می توانی چیزی را بدانی و بشناسی یا آنکه به آن یقین پیدا کنی و آن را درک کنی. این حسی جداگانه و شناختی دیگرگونه است. دانستن چیزی، مثل نگاه کردن به آن است؛ ولی یقین به آن، مثل بودن در متن آن است.

اینکه چیزی را بدانی، تنها تصویری از آن در ذهن خودت آورده ای؛ اما اینکه به آن یقین پیدا کنی، آن را از آن خودت کرده ای، به گونه ای که روحت به قدر آن وسعت پیدا کرده است. این همان کلیدی است که می تواند راهگشای تو باشد، تو را کمک کند، دستت را بگیرد و بالا بکشاند. می گویند: «آدم ها بزرگ اند به قدر دانسته هایشان»،ولی شاید بهتر باشد اگر بگوییم: «آدم ها بزرگ اند به قدر آنچه به آن یقین دارند». 

منبع:ژایگاه حوزه